Sessiz gidişin!
Mutat
Olduğu üzere akşam
Sevinçle yine evimize gelmiştim ne hikmetse
Yorgunluk
Halime nüfus edince
Neşem sefilliğin hengâmesinde susuz iklimde
Sana karşı
Mahcubiyetim benimle
Haline refahın hasretini çektirince kendimce
Mütemadiyen
Sorardım, hani ne zaman
Nihayet bulacak diye lakin çaresizliğim demde
O akşam
Kapımı açan olmayınca
Sol yanım sızlayınca korktuğum başıma gelmişti
Günlerdir
Mesaiye kalmam bile yetmedi
Kıt kanaat geçinmek bir marifetti ama tüketmişti
Umutları
Solgunluğa terk etti
Kuraklık ilkimi ruhuma tevessül etti ne şiddetliydi
Sukut içinde
Kapıyı açına bomboş
Ve fevkalade nahoş yılgınlık başköşemde konuktu
Masanın
Üzerindeki duran pusula
Nasılsa gözüme ilişti soluksuz okurken sendelendim
Senin zarif
Halinden çıkınca kelam
Tesiri ruhumu gark ediyor vesselam lakin ne tamam
Koşar adımlarla
Kompartımana uzandım o an
Arandım, her yanı taradım, vagonlara umut bağladım
Yakarışlarım
Bir netice hâsıl etmedi anladım
Yine yıllar sonra yalnızlıkla arkadaşlığa mecbur edildim